Şiir ve sözler

Serapmış asıl sandığım
Vesveselermiş kandığım
Aslı diyerek yandığım
Küller beni avutmadı

Ne var oldum ne de yoğum
Ne ölüm bu ne de doğum
Otuzbeşlik bir çocuğum
Yıllar beni avutmadı

Toprak oldum aşk ile ahın badı sabadır
Toprak rüzgarla olur tarumar elden gider

Yar için ağyar ile mertçe ceng etmek gerek
Bertaraf olmaz ise rakip yar elden gider

Mağrur olma ey dilber sevene vefalı ol
Baki kalmaz kimseye gülizar elden gider

İkbalimi yakıp geçtim
Öylesine bakıp geçtim
Her engeli yıkıp geçtim
Bir tek senden geçemedim

Bazen gitse de zoruma
İsyan etmedim yarama
Bu dünyadan geçtim ama
Bir tek senden geçemedim

Yokluk badesinden içtim
Bu çileyi kendim seçtim
Bir düş gibi geldim geçtim
Bir tek senden geçemedim

Hayallerim hani nerde
Kayboldular perde perde
Her şeyden vazgeçilir de
Bir tek senden geçemedim

Mevsim hep hazan yıllarımda
Ben hâlâ baharın yolcusu
Yokluğun kollarımda
Hayaller kurdu pusu

Ne haldeyim farkında mısın

Ne saygı ne sevgi ne hürmet kaldı
Vallahi dünyanın sonuna geldik
Vicdanın yerini cüzdanlar aldı
Vallahi dünyanın sonuna geldik
Billahi dünyanın sonuna geldik

Baba evladından çekinir oldu
Fazilete meydan okunur oldu
Şeytan bile bizden sakınır oldu
Vallahi dünyanın sonuna geldik
Billahi dünyanın sonuna geldik

Seyran ediyorum hangi alemde
Gözlerimden akan yaşa sor öğren..
Nasıl böyle derbederim her demde
Bırak vicdanını taşa sor öğren..

Müptelayım, elden birşey gelmiyor
Gönül aşktan gayrısını bilmiyor
Baharların yüzü neden gülmüyor
Sensiz yaşadığım kışa sor öğren..

Bu gidişle aram yok bundan böyle
Hedefi olmayan yoldan bezmişim

Korkarım felaket hak bundan böyle
İblise dost olan kuldan bezmişim
Kuldan bezmişim

Nasıl mutlu olam viran halimden
Mazlum, yoksul sille yerken zalimden
Sahtekâr beylerden, sahte âlimden
Riyakâr konuşan dilden bezmişim
Riyakâr konuşan dilden bezmişim

Özünden bihaber nesil perişan
Suratlar maskeli asıl perişan
Özünden bihaber nesil perişan
Suratlar maskeli asıl perişan

Türküler yapmacık usul perişan
Şinanaylar çalan telden bezmişim
Telden bezmişim

Parçalandı sabır taşı,
Gelsen de bir gelmesen de.
Kurudu gözümün yaşı,
Silsen de bir silmesen de.

Yaşadığım bir beladır,
Failin gözü eladır,
Şahidim Arş`ı aladır,
Bilsen de bir bilmesen de.

Gah ağladım, gah inledim
Gönlün sesini dinledim.
Ben sevdamı kefenledim
Ölsen de bir ölmesen de.

İster parla, ister sabret
İster boşver, ister cebret
Olan oldu artık, ibret
Alsan da bir almasan da.
Giden gitti artık, ibret
Alsan da bir almasan da.

Bilmedin kar, zararını
Bugüne sattın yarını.
Pişman olup saçlarını
Yolsan da bir yolmasan da.
Eyvah deyip saçlarını
Yolsan da bir yolmasan da.

Aklını al başına
Geçen gün ömürdendir
Oyalanma boşuna
Geçen gün ömürdendir

Yürüsen de, dursan da
Türlü hayal kursan da
Saati durdursan da
Geçen gün ömürdendir

Yanma gaflet narına
Sadık ol kararına
Erteleme yarına
Geçen gün ömürdendir

Ne sultana, ne şaha
Kalmadı dünya aha
Ele geçmez bir daha
Geçen gün ömürdendir

Gönül akıla şaştı
Hatalar doldu taştı
Hesap günü yaklaştı
Geçen gün ömürdendir

İbretin olsun dünün
Hakkını ver bugünün
Belki yarın son günün
Geçen gün ömürdendir

Unutmadan gayeyi
Al zamandan payeyi
Tüketme sermayeyi
Geçen gün ömürdendir

Zaman geçmez, saat durur
Bedene yük olur canın
Ne şan kalır ne gurur
Sillesi serttir sevdanın

Hatıralar perde perde
İz bırakır derinlerde
Yarin olmadığı yerde
Gurbete döner vatanın

Ayrılık bir zemheridir
Hasret vurur, donar kanın
Kara kışın ayazında
Yanar sol yanın

Miadım dolmaya fırsat beklerken
Tükenen ömrüme candı gözlerin
Yarına umudum kalmadı derken
Hayata döndüğüm andı gözlerin

Gözlerin olmadan boş bir izahtım
Bir anda değişti kör olan bahtım
Sarsıldı makamım sarsıldı tahtım
Şöhretimi yıkan şandı gözlerin

Ne kadeh kaldırdım ne şarap içtim
Sarhoş olmak için ben seni seçtim
İçtikçe aşkını kendimden geçtim
Halimi ayık mı sandı gözlerin

Seyret doya doya, Güneşi ay’ı,
Ha senin, Ha benim, Ne fark eder ki
Kimden esirgeriz, Fani dünyayı,
Ha senin, Ha benim, Ne fark eder ki

Ne hayaller kurdu bak nice canlar,
Nice padişahlar, nice sultanlar,
Mademki yolcuyuz saraylar, hanlar,
Ha senin, Ha benim, Ne fark eder ki

Akibet belliyken bu telaş niye,
Şu kısa ömürden kim almış paye,
İki metre kefen en son sermaye,
Ha senin, Ha benim, Ne fark eder ki

Dilini kana bulama
Sus da öldür beni nolur
Gönlünün darağacına
As da öldür beni nolur

Dolaştır donan kanımı
Ruhun ile yak canımı
Körükleyip yangınımı
Es de öldür beni nolur

Sevdam nasip alacaksa
Hasret yetim kalacaksa
Sonu vuslat olacaksa
Küs de öldür beni nolur

Damla damla yar göründü
Gözden öze aktı gitti
Bir göründü, pir göründü
Canevimi yaktı gitti

Ben sevdaya kanmaz idim
Yar ismini anmaz idim
Bileğime yanmaz idim
Yüreğimi büktü gitti

Yüreğimi görmek için
Yüreğini yak bu gece
Sana bende ermek için
Benden sana bak bu gece

Gel destursuz, gir haneme
Yakın deme, uzak deme
Gözyaşını dök içime
Ilık ılık ak bu gece

Kırksekiz Saat Boyunca
Ararsın Diye Bekledim
Kısa da Olsa Bir Hatır
Sorarsın Diye Bekledim

Gece Diye Verdin Sözü
Gündüze Kapadım Gözü
Tam İki Gündür Gökyüzü
Kararsın Diye Bekledim

Sen Tutuşturdun Çırayı
Sonra Uzattın Arayı
Kendi Açtığın Yarayı
Sararsın Diye Bekledim

Dost O Ki Dostu Kayıra
Akı Karadan Ayıra
Şer Bildiğini Hayıra
Yorarsın Diye Bekledim

Yeşertip Gönül Bağını
Delip Feleğin Ağını
Kör Şeytanın Bacağını
Kırarsın Diye Bekledim

Her Kim Ki Sözünün Eri
Konuşmaz İleri Geri
Şayet Varsa Engelleri
Yararsın Diye Bekledim

Kelam eyle varsın gerçek olmasın
Sen seviyorum de yalan da olsa
Söyleyecek başka sözün kalmasın
Sen seviyorum de yalan da olsa

Güller mi dalında solmadı sanki
Ecel mi kapıyı çalmadı sanki
Hangi gerçek yalan olmadı sanki
Sen seviyorum de yalan da olsa

Senden gelir geri sana giderim
Senle başlar senle biter kederim
Bir söze bir ömür feda ederim
Sen seviyorum de yalan da olsa

Hiç merak etme sen sevinirim ben
Sen söyle yeter ki avunurum ben
Yalanını bile savunurum ben
Sen seviyorum de yalan da olsa

Bu dünyanın makus talihi böyle
Hayaller her zaman yarıda kalır
Tamamlanmış olan var mı sen söyle
Hayaller her zaman yarıda kalır

Kâh olur yürekte aşkı var etmez
Kâh olur aşkını sana yâr etmez
Kaderin işine akıl kâr etmez
Hayaller her zaman yarıda kalır

Ne çılgınlık ne de cinnet olurdu
Sanma aşıklarda minnet olurdu
Aksi halde dünya cennet olurdu
Hayaller her zaman yarıda kalır

Ezelde yazılan alında yafta
Bir meçhul bekliyor bizi Araf’ta
Tamamlansın diye öbür tarafta
Hayaller her zaman yarıda kalır

Kapı açık, yol senindir
Gideceksen sen bilirsin…
Bu yol senin tercihindir
Gideceksen sen bilirsin…

Korkma ben beddua etmem
Garezi bilmem, kin gütmem
Aşkın hatrını çiğnetmem
Gideceksen sen bilirsin…

Kimler kimi terk etmedi
Kimler geldi, kim gitmedi
Kimine sevda yetmedi
Gideceksen sen bilirsin…

Rahat ol nefsime uymam
Öfkemin sesini duymam
Gönülsüze gönül koymam
Gideceksen sen bilirsin…

Merak etme soru sormam
Mevzunun üstünde durmam
Eyvallah etmem yalvarmam
Gideceksen sen bilirsin…

Kimler kimi terk etmedi
Kimler geldi, kim gitmedi
Kimine sevda yetmedi
Gideceksen sen bilirsin…

Neredeysen ben gelirim
Yaz fermanı gel de yeter
Aşkın yolunu bilirim
Dağı taşı del de yeter

Ben tanımam keder tasa
Yılgınlığı boğdum yasa
Sevdanı at okyanusa
Beni ara bul de yeter

Uçur beni kanadım ol
Gel bu yolda inadım ol

İster isen celladım ol
Başım feda öl de yeter

Mecalim yok yarsızlığa
İşi döktüm arsızlığa
Hayır demem hırsızlığa
Yüreğimi çal de yeter

Sevdam bütün kalbim yarım
Sanadır bu satırlarım
Yıllar geçse hatırlarım
Nasibini al de yeter

Deprem oldu yüreğimde
Gözlerine baktığım an
Sığındım gönül hanene
Can evimi yıktığın an

Her yolda sana giderim
Gönlündür meskenim yerim
isyan etti gecelerim
Kabus gibi çöktüğün an

Senle her an yandı bu can
Anladım uslanmaz yanan

Sanki gönlüm viran yurdu
Ne gün bitti ne gün durdu
Sanma ondörtlü yarası
Beni o gözlerin vurdu

Türküler yaktım inledim
Çok aşk öyuküsü dinledim
Sevda ne imiş anladım
Çıra gibi yaktığın an

Bu kapıdan kol ve kanat kırılmadan geçilmez;
Eşten, dosttan, sevgiliden ayrılmadan geçilmez.
İçeride bir has oda, yeri samur döşeli;
Bu odadan gelsin diye çağrılmadan geçilmez.

Eti zehir, yağı zehir, balı zehir dünyada,
Bütün fani lezzetlere darılmadan geçilmez.
Varlık niçin, yokluk nasıl, yasamak ne, top yekun?
Aklı yele salıverip çıldırmadan geçilmez.

Ne okudun ,ne öğrendin, ne bildinse berhava;
Yer çökmeden, gök iki şak yarılmadan geçilmez.
Geçitlerin, kilitlerin yalnız Onda şifresi;
İşte, işte o eteğe sarılmadan geçilmez!

Savaştayım 50 yıldır
Ömrüm geçti boşalt doldur

Anlamadım bu ne hâldir
Bir gün silah çatamadım
Suları ıslatamadım

Ekin ektim, başak yılan
Kuşandığım kuşak yılan
Yorgan akrep, döşek yılan
Bir gün rahat yatamadım
Suları ıslatamadım

Yolum yokuş, izim ayrı
Dilim yağsız, sözüm ayrı

Bedenimden özüm ayrı
Biri bire katamadım
Suları ıslatamadım

Ne payem oldu sermayem
En doğruya varmak gayem
Düşüncemdir tek sermayem
Alan yoktur, satamadım
Suları ıslatamadım

Düşüncemdir tek sermayem
Alan yoktur, satamadım
Suları ıslatamadım

Sular aşka gelir, coşar Hak diye
Başın taşa vurur vurur hû çeker.
Rüzgâr dağdan dağa koşar Hak diye
Arada bir durur durur hû çeker.

Otlar bile Hak diyerek bitermiş
Yağmur Hak’tan gelir, Hakk’a gidermiş
Hak âşığı âmâ gözlü bir derviş
Hak yolunda yürür yürür hû çeker.

Ağaç dal dal, Hakk’a açar kucağı
Acı vermez Hak emrinin bıçağı
Gökte güneş Hakk’ın sönmez ocağı
Dağdaki kar erir erir hû çeker

Gökgüvercin Hak der uçar seherde
Balık suda Hakk’ı içer seherde
Kırmızı gül Hak der açar seherde
Kokusunu verir verir hû çeker.

Hakk’ın yolcuları Hak’ta buluşur
Varlık zerre, zerre Hakk’ı bölüşür
Kalp bedende Hak Hak diye çalışır
Kan damara varır varır hû çeker.

Hak mührü var ceylanların gözünde
Hak yazılı kâinatın yüzünde
Hak Resulü Muhammed’in(s.a.v.) izinde
Gönül Hakk’ı görür görür hû çeker.

Yollar uzun, yollar ince
Yol kısalır aşk gelince
Yat kurban ol İsmail’ce
Bıçak senden incinmesin.

Burdayım de ararlarsa
Doğru söyle sorarlarsa
Tabutuna sararlarsa
Bayrak senden incinmesin.

İl göçsün göçtüğün vakit
Yol yansın geçtiğin vakit
Suyundan içtiğin vakit
Kaynak senden incinmesin.

Toz konmasın sakın sana
Hakkı geçer halkın sana
Gücenmesin yakın sana
Uzak senden incinmesin.

Gönül tezgahında şiir dokudum
İplik iplik nakışında sen varsın
Aşk yolunun kanununu okudum
Madde madde yokuşunda sen varsın

Fikir vadisinden bir ırmak geçer
Eğilir serviler, suyundan içer
Bağrında ay doğar, zambaklar açar
Sessiz sessiz akışında sen varsın
Sen varsın, sen varsın

Öz suyusun hayat denen şişenin
Nedenisin keder ile neşenin
Sevda cephesinde şehit düşenin
Donuk donuk bakışında sen varsın

Hep senin renginde görünür bahar
Yaprakta yeşilin, gülde kokun var
Yama yama kalbimdeki yaralar
Sıra sıra dikişinde sen varsın

Gidip de yorulma çok uzaklara
Sen, ‘sen’i gel benim içimde ara
Umut güneşimin mor bulutlara
Girip girip çıkışında sen varsın
Sen varsın, sen varsın, sen varsın

Gönül tezgahında şiir dokudum
İplik iplik nakışında sen varsın.
Aşk yolunun kanununu okudum
Madde madde yokuşunda sen varsın
Ah sen, sen, sen
Sen, sen, sen
Madde madde yokuşunda sen varsın
Madde madde yokuşunda sen varsın
Yar, yar, yar, yar, yar

Sen doğduğunda oğlum seksenbir yazıydı, Yani olan olmuştu. Kuşlar çoktan uçmuştu göğümüzden, Mısır tarlaları ve buğdaylar Kavrulmuştu şerha sıcaktan, Yani olan olmuştu. Duvarlarda yazılar solmuştu bir bir, Dayın, içerdeydi artık. İsmail abin kahvede çay içerken vurulmuştu, Bir yaprak daha düşmüş, Bir şarkı daha susmuştu.

Bulanıktı herşey, Televizyonda haberler, Radyoda yurttan sesler, Sinemalarda filmler, Gazetelerde ölüm ilanları vardı. Boştu kitaplığımızın rafları, Bütün kitapları Ve bütün yazıları kaldırmıştı annen. Kuşkuluydu, terliyordu konuşurken Ve ağlıyordu Bütün anneler gibi Memleket isimli yavrularının ardından ah ederken.

Sen doğduğunda oğlum Mevsim yazdı, hava sıcaktı. Susmuştuk, susulmuştu, Demir lokma gibi boğazımıza kan oturmuştu. Ekmek yine pahalı Ve aslanın ağzındaydı. Erol dayın hala tornacı yanında çıraktı, Ferdi Tayfur dinliyor, Kötü kötü öksürüyordu uyurken. Kemah’ın kapanıyordu yolları Kar inince gökten Ve utanıyordu mahalle bakkalımız İhsan efendi Bir kuru selamı bile vermekten.

Sen daha yoktun Bir sabah namazı vaktinde Açtık ki radyoyu marşlar çalmakta Adlar okunmakta Çanakkale türküleri söylenmekte Hani bir dedenin Sarıkamış’ta Bir dedenin Sina çölünde verdiği can ansızın sokak aralarından boşanan ihanetler gibi Canlı yayındaydı radyomuz.

Sonra günler geçti, Haftalar ve aylar, Mevsim değişti. Seksenin kışı zor oldu, Bir yandan acılara alışmak Bir yandan beklemek seni Bir yandan verilen kararları Kesilen cezaları okumak gazetelerde Bir yandan annenin patik örmesi Ayağına giyesin diye.

Sen daha yoktun Hep tanıdıklar, hep bildikler Birer birer götürüldü Yüreğimizle beraber. Annen ve ben Kulağımız kapıda Bekledik ve bekledik Ha geldiler, ha gelecekler Ha geldiler, ha gelecekler

Sen doğduğunda oğlum Seksenbir yazıydı, Yani olan olmuştu. Kuşlar çoktan uçmuştu göğümüzden, Mısır tarlaları ve buğdaylar Kavrulmuştu şerha sıcaktan Ağzımız, dilimiz kavrulmuştu

Hayat sürüyordu Sinemalar oynuyor Gazeteler çıkıyor Televizyonda komikler güldürüyordu Bıçak değmez, kurşun kar etmez acılarla Dolup boşalıyordu cezaevi kapıları.

Ve alışılıyordu oğlum İhsan efendide artık Maltepe sigarası bulunuyordu Tüpgaz için sıra beklemek gerekmiyordu Sonra sen vardın artık, gülüyordun

Vareden’in adıyla insanlığa inen Nur
Bir gece yansıyınca kente Sibir dağından
Toprağı kirlerinden arındırır bir Yağmur
Kutlu bir zaferdir bu ebabil dudağından
Rahmet vadilerinden boşanır ab-ı hayat
En müstesna doğuşa hamiledir kainat.

Yıllardır bozbulanık suları yudumladım,
Bir pelikan hüznüyle yürüdüm kumsalları,
Yağmur, seni bekleyen bir taş da ben olsaydım.

Hasretin alev alev içime bir an düştü,
Değişti hayal köşküm, gözümde viran düştü,
Sonsuzluk çiçeklerle donandı yüreğimde,
Yağmalanmış ruhuma yeni bir devran düştü.

İhtiyar cübbesinden kan süzülür Nebi’nin,
Gökyüzü dalgalanır ipekten kanatlarla,
Mehtabını düşlerken o mühür sahibinin,
Sarsılır Ebu Kubeys kovulmuş feryatlarla,
Evlerin arasına dikilir yeşil bayrak,
Yeryüzü avaredir, yapayalnız ve kurak.

Zaman, ayaklarımda tükendi adım adım,
Heyûla, bir ağ gibi ördü rüyalarımı,
Çölde seni özleyen bir kuş da ben olsaydım.

Yağmur, gülşenimize sensiz, baldıran düştü,
Düşmanlık içimizde; dostluklar yaban düştü,
Yenilgi, ilmek ilmek düğümlendi tarihe,
Her sayfaya talihsiz binlerce kurban düştü.

Bir güzide mektuptur, çağların ötesinden,
Ulaşır intizarın yaldızlı sabahına,
Yayılır o en büyük muştu, pazartesinden,
Beyazlık dokunmuştur gecenin siyahına,
Susuzluktan dudağı çatlayan gönüllerin,
Sükutu yar, sevinci dualar kadar derin.

Çaresiz bir takvimden yalnızlığa gün saydım,
Bir cezir yaşadım ki, yaşanmamış mazide,
Dokunduğun küçük bir nakış da ben olsaydım.

Sensiz, kaldırımlara nice güzel can düştü,
Göğsümüzden umutlar bican düştü,
Yağmur, kaybettik bütün hazinesini ceddin,
En son, avucumuzdan inci ve mercan düştü.

Melekler sağnak sağnak gülümser maveradan,
Gümüş ibrik taşıyan zümrüt gagalı kuşlar,
Mutluluk nağmeleri işitirler Hıradan,
Bir devrim korkusuyla halkalanır yokuşlar,
Bir bebeğin secdeye uzanırken elleri,
Paramparça, ateşler şahının hayalleri.

Keşke bir gölge kadar yakınında dursaydım,
O mücella çehreni izleseydim ebedi,
Sana sırılsıklam bir bakış da ben olsaydım.

Sarardı yeşil yaprak; dal koptu; fidan düştü,
Baykuşa çifte yalı; bülbüle zindan düştü,
Katil sinekler deldi hicabın perdesini,
İstiklal boşluğunda arılar nadan düştü.

Dolaşan ben olsaydım Save’nin damarında,
Tablosunu yapardım yıkılan her kulenin,
Ebedi aşka giden esrarlı yollarında,
Senden bir kıvılcımın, süreyya bir şulenin,
Tarasaydım bengisu fışkıran kakülünü,
On asırlık ocağın savururdum külünü.

Sensizlik depremiyle hancı düştü; han düştü,
Mazluma sürgün evi; zalime cihan düştü,
Sana meftun ve hayran, sana ram olanlara,
Bir bela tünelinde ağır imtihan düştü.

Badiye yaylasında koklasaydım izini,
Kefenimi biçseydi Ebva’da esen rüzgar,
Seninle yıkasaydım acılar dehlizini,
Ne kaderi suçlamak kalırdı, ne intihar.
Üstüne pırıl pırıl damladığın bir kaya,
Bir hurma çekirdeği tercihimdir dünyaya.

Haritanın en beyaz noktasına kan düştü,
Kırıldı adaletin kılıcı; kalkan düştü,
Mahkumlar yargılıyor; hakimler mahkum şimdi,
Hakların temeline sanki bir volkan düştü.

Firakınla kavrulur çölde kum taneleri,
Ahuların içinde sevdan akkor gibidir,
Erdemin, bereketin doldurur haneleri,
Sensiz hayat toprağın sırtında ur gibidir,
Şemsiyesi altında yürürsün bulutların,
Sensiz, yükü zehirdir en güzel imbatların.

Sensiz, tutunduğumuz dallardan yılan düştü,
İlkin karardı yollar, sonra heyelan düştü,
Güvenilen dağlara kar yağdı birer birer,
Sensizlik diyarından püsküllü yalan düştü.

Yağmur, duysam içimin göklerinden sesini,
Yağarsın; taşlar bile yemyeşil filizlenir,
Yıldırımlar parçalar çirkefin gövdesini,
Sel gider ve zulmetin çöplüğü temizlenir,
Yağmur, bir gün kurtulup çağın kundaklarından,
Alsam, ölümsüzlüğü billur dudaklarından.

Şehirler kabus dolu; köylere duman düştü,
Tersine döndü her şey sanki; asuman düştü,
Kırık bir kayık kaldı elimizde, hayali,
Hazindir ki; dertleri aşmaya umman düştü.

Ay gibisin, güneşler parlıyor gözlerinde
Senin tutkunla mecnun geziyor güneş ve ay
Her damla bir yıldızı süslüyor göklerinde
Sümeyra’yı arıyor her damlada bir saray
Tohumlar ve iklimler senindir, mevsim senin
Mekanın fırçasında solmayan resim senin.

Tavanı çöktü aşkın; duvarlar üryan düştü,
Toplumun gündemine koyu bir isyan düştü,
İniltiler geliyor doğudan ve batıdan,
Sensizlikten bozulan dengeye ziyan düştü.

Islaklığı sanadır ahımın, efganımın,
İçimde hicranınla tutuşuyor nağmeler,
Sendendir eskimeyen cevheri efkarımın,
Nazarın ok misali karanlıkları deler.
Bu değirmen seninle dönüyor; ahenk senin,
Renkleri birbirinden ayıran mihenk senin.

Yağmur, ayrılığıma seninle derman düştü,
Beynimin merkezine ölümsüz ferman düştü,
Silindi hayalimden bütün efsunu ömrün,
Bir dönüm noktasında aklıma Rahman düştü.

Nefesinle yeniden çizilecek desenler,
Çehreler yepyeni bir değişim geçirecek,
Aydınlığa nurunla kavuşacak mahzenler,
Anneler çocuklara hep seni içirecek,
Yağmur, seninle biter susuzluğu evrenin,
Sana mü’mindir sema; sana muhtaçtır zemin.

Kardeşler arasına heyhat, su-i zan düştü,
Zedelendi sağduyu; körleşen iz’an düştü,
Şarkısıyla yaşadık yıllar yılı baharın,
İnsanlık bahçemize sensizlik hazan düştü.

Size Bıraktım – Abdurrahim Karakoç

Bana Mevlana’yı, Yunus’u verin
Mecnun’u, Leyla’yı size bıraktım
Kırk yıldır susuzum, bir tas su verin
Irmağı, deryayı size bıraktım

Talipli değilim şöhrete, şana,
Makamı, rütbeyi yük etmem cana
Dostluk, sevgi, şefkat yetişir bana,
Dövüşü, kavgayı size bıraktım.

Zaman yoktur ekip, biçip, sürmeme
Ham topraktan haram mahsul dermeme
Bir tek gönül kâfi gelir girmeme
Konağı, sarayı size bıraktım.

Çokta değil, hakta buldum huzuru,
İstediğim alınteri, göznuru
Benliği, kibiri, iğrenç gururu
Faizi, bankayı size bıraktım.

Hiç biriniz telaş etmesin boşa
Doyacak gözünüz toprağa, taşa..
Beni inancımla koyun başbaşa..
Topyekün dünyayı size bıraktım

Ben seni hiç sevmedim ki
Yorgun akşamlarda söylediğimiz şarkıları sevdim
Bir çiçeğe gülmeni, bir güle benzemeni sevdim
Bir de yıldızları sevdim,
Eylül akşamlarında gelip gözlerinde durdular
Ben seni hiç sevmedim ki;

Beni yola koyduğunda ayrılmanı sevdim
Kurşunları sevdim beni vurduğunda
Ağlamayı sevdim, unuttuğunda
Yalnız olduğumu anladığımda, ayakta kalmamı sevdim
Yıkılmamı sevdim, seni her hatırladığımda

Ekmeği sever gibi sevdim sensizliği
Su gibi özledim temmuz güneşinde sesini
İkindide yağmur gibi,
Geceleyin rüzgar gibi sevdim, seni sevdiğimi
Ben seni hiç sevmedim ki

Kuşlara şarkılar öğretmeni sevdim
Menekşeyle konuşmanı, nisanı hatırlatmanı
Baharın bir adının da yalnızlık olmadığını
Düştüğüm zaman kanayan yanlarımı
Ve tuhaflığımı üşüdüğüm zaman
Sakız satan çocukları, yeni çıkan şarkıları

Her kaybettiğimde, kazanan yanlarını sevdim
Denize düşmüş gül gibi düştüm ateşe
Ben yangını sevdim, yandığım zaman böyle işte
Ben seni hiç sevmedim ki

Denize düşmüş gül gibi düştüm ateşe
Ben yangını sevdim.
Ben seni hiç sevmedim ki
Ben yangını sevdim
Ben seni hiç sevmedim ki
Ben sevdim mi adam gibi severim

Bir gece bir ceylan indi dağdan kalbine

Bir gece bir şiir gibi kibrit alevinde
Alemin ortasında kimsesizliğin sesinde
Buğusunda sabahın
Acımasızlığında bir ahın
Ağlayan yüzünde insanlığın,
Ferahlatan gücüyle duanın
Korkutan yanıyla narın
İncirin, zeytinin ve kalbin üstüne
Gülün üstüne tutunduğum umudun üstüne
Korkunun üstüne, senin üstüne
Hep Senin üstüne, hep senin üstüne
Ben seni hiç sevmedim ki

Gittiğin zaman, gitmeni sevdim,
Evreni sevdim geldiğin zaman
Kalmanı sevmedim,
Korkuyordum sana alışmaktan
Yine de sevdim gülümsemeyi
Mendilimi sallarken seni götüren trenin ardından
Kırlara ilk kar düştüğü zaman
Ölümünün ne güzel olduğunu sevdim
Seni içimde öldürdüğüm zaman
Ben seni hiç sevmedim ki

Yorgun akşamlarda söylediğimiz şarkıları sevdim
Bir çiçeğe gülmeni, bir güle benzemeni sevdim
Bir de yıldızları sevdim,
Eylül akşamlarında gelip gözlerinde durdular
ben seni hiç sevmedim ki;
Ben sevdim mi adam gibi severim.

Denize düşmüş gül gibi düştüm ateşe
Ben yangını sevdim.
Ben seni hiç sevmedim ki
Ben yangını sevdim
Ben seni hiç sevmedim ki
BEN SEVDİM Mİ ADAM GİBİ SEVERİM !!!

yüreğime bir gül çizdim kanlı yaş ile yaktın beni küle döndüm dumana döndüm nasıl edem nere gidem dertli baş ile bilemedim teli kırık kemana döndüm canım aldın, can evimden vurdun ya sende küstüm sana, faydası yok, geri dönsen de sende vefasız çıktın, sende hayırsız çıktın sen de vicdansız çıktın adın batsın

zaman ola devran döne sen de çekesin yitiresin umudunu heder olasın aşka düşe kahrolasın candan bıkasın ömrün boyu bir kez olsun gülmeyesin sen ki beni rezil ettin yedi cihanda yalan oldum talan oldum senin sayende sende vefasız çıktın, sende hayırsız çıktın sen de vicdansız çıktın adın batsın

beni özleyince bir nehir yatağını bulsun kor düşsün dağlarına, ceylanlar suya insin sesime bakıpta ağlıyorum sanma seni özleyince böyle olsun birazda ayrılıversin yaprak dalından insan sevdiğinden ayrılıversin kan damarımdan can pazarından adam baharından ayrılıversin

dağda dört mevsim erimeyen kar varya yokluğum öyle erimesin sende vefasız çıktın, sende hayırsız çıktın sen de vicdansız çıktın adın batsın

İBRAHİM SADRİ